Zapomoga

Jakiś tydzień temu w pracy otrzymaliśmy maila, że w związku ze świętami osoby o ciężkiej sytuacji mogą starać się o zapomogę. Innymi słowy - kiedyś była podobno premia na święta, a obecnie otrzymują pieniądze tylko ci "najbardziej potrzebujący". Czemu napisałam to słowo w cudzysłowie? To opiszę poniżej... 

Zapomoga zwykle kojarzy się każdemu z tymi osobami i rodzinami których sytuacja nie wygląda za ciekawie, ledwo co wiążą koniec z końcem. Tak mi się wydawało do tej pory. W pracy każdy może złożyć taki wniosek jednak musi go dość dobrze uzasadnić. Czyli jakby standard urzędowy. 

A kto naprawdę składa te wnioski? Kilka przykładów:

1. Koleżanka D. Niby matka samotnie wychowująca. Tylko niby, bo żyje od kilkunastu lat z facetem którego nazywa nawet swoim mężem. Po prostu nie mają ślubu, a mają dziecko. On raczej dobrze zarabia. Widziałam jakimi samochodami jeździ  (moja 10 letnia meganka to przy tym złom). Mieszka w dużym domu, niedaleko stolicy. Zatrudnia sprzątaczkę (!). Stać ją na narty, wakacje itd itp. Czyli przykład idealnie dobrze prosperującej rodziny. Wniosek o zapomogę? złożyła, czym uzasadniła teoretycznie? Że jest właśnie samotną matką, że musi utrzymywać niepełnosprawną matkę, że dziecko musi iść do dentysty... a praktycznie?  potrzebuje kasy na zrobienie sobie implantów do zęba. SOBIE. Czyli dziecko pominięte, matka pominięta, "mąż" pominięty. Nawet się chwaliła, że musi wydać ok 10 tys. 

2. Koleżanka J. Matka 3 dzieci, męża posiada i oczywiście dom tym razem w mniejszej miejscowości. Z tego co wiem, to mąż też raczej dobrze zarabia. Ona pracowała wcześniej na poczcie i teraz ma się za wielką panią pracującą w dużej firmie (nawet miała do mnie pretensje, że mam wyższy wskaźnik wynagrodzenia niż ona, szkoda tylko, że nie wzięła pod uwagę mojego wykształcenia i poprzednich etatów - zgodnych z obecnym zatrudnieniem). Oczywiście wniosek złożyła. Nawet pytała koleżanki D. co ma w nim napisać? Teoria?: uczy się, musi dzieci wysłać do ortodonty, że ma ciężko w życiu. Praktyka? Pochwaliła się, że będą z mężem wymieniać w domu elewacje bo ta co mają... im się nie  podoba. 

3. Pozostałe koleżanki (faceci się nie kłapili do tego) przychodziły z pielgrzymkami do koleżanki D. i pytały co mają wpisać bo też chcą kasę, i oczywiście dentysta dziecka (jakieś to modne...)

Obserwowałam to wszystko i sobie analizowałam. Ja zgłaszać się nie zamierzałam. Nie chcę być uważana, za kogoś nienormalnego, pomimo tego, że żyję dosłownie od pierwszego do pierwszego, i to w dodatku jedząc obiady u rodziców. Nie rozumiem, nie jestem w stanie pojąć, jak można tak kłamać aby tylko kasę wyciągnąć? Jest to dla mnie nie do pojęcia. Zamiast zostawić te kilkanaście groszy więcej dla osób które naprawdę mają ciężko to nie... wyciągnijmy kasę "bo ja też chcę!!" 

Nie wiem co z tymi ludźmi się dzieje. Jem z tymi dziewczynami śniadanie i coraz bardziej się zastanawiam czy do nich pasuje, bo jestem zupełnym przeciwieństwem. A tak nawet na logikę. Biorąc dochody takiej J. miejsce zamieszkania i jej koszty jakie ponosi co miesiąc i porównując moje (gdzie ja sama nie mieszkam w domu ale w małym mieszkaniu - 37,5 metra) to ciekawe która z nas miałaby gorzej. Każdy z nas wie, że mieszkając daleko od większego miasta koszty utrzymania są dużo niższe niż w samej Warszawie. No ale cóż. Nie umiem kombinować i się nie nauczę. 

Ostatnio rozmawiałyśmy jakoś na temat środków czystości i przypomniało mi się, że miałam się odezwać do kolegi co jest w stanie załatwić mi za 1/3 ceny tabletki do zmywarki. I wiecie co usłyszałam od D? "ooo to i mi załatw" SZOK. Po prostu mnie zamurowało, żadnego pytania, czy mogę, czy nie tylko rozkaz. No ludu... Dobrze, że nic jej nie odpowiedziałam, bo mogłaby się znajomość bardzo ochłodzić. Zachowanie jak dla mnie nie do przyjęcia. 

Rozmawiałam też z innymi koleżankami. Stwierdziły jednogłośnie, że głupiej nie będą z siebie robić i składać wnioski naciągane jakimiś wydatkami. Starcza im kasy i nie potrzebują, żadnej łaski a tym bardziej zapomogi. Poza tym w kadrach też dokładnie przeanalizują wnioski i zobaczą kto tak naprawdę wyciąga ręce po kasę a kto po prostu chce pracować spokojnie. 

Naprawdę ludzie schodzą na psy. Każdy tylko kasa i kasa. Nie ważne zdrowie, rodzina czy inni ludzie, najważniejsza jest kasa. 

Chyba żyję w niewielkim odsetku ludzi tych dla których pieniądze nie są jeszcze na tak ważnym miejscu w życiu...