Kolega

Długo mnie nosiło, żeby tutaj się pojawić, to nie przez to, że święta, że sylwester itd itp. Przed samymi świętami wydarzyło się coś co naprawdę musiałam mocno przetrawić i zastanowić się jak dalej postąpić. W czym rzecz?

Wcześniej wspominałam, że najpierw zgłosiłam się do pewnego projektu w pracy, później zostałam kierownikiem dalszej części tego projektu. Miałam sobie stworzyć grupę, jednak pozostali prawie Ci wszyscy  którymi wcześniej się tym zajmowaliśmy. Zmiana nastąpiła u mnie w wydziale między dwoma chłopakami - jeden z nich po prostu nie mógł fizycznie uczestniczyć. Jednak cała historia wiąże się z tym drugim - B. 

Od początku pracy B. był skryty, jednak po pewnym czasie zauroczył się w koleżance, która miała już i męża i nastoletnią córkę. W sumie wszyscy się trochę śmiali i trochę podpatrywali, bo on sam patrzył na nią jak na obrazek i spełniał każdą jej prośbę. Jednak po roku koleżanka musiała odejść. Znalazła lepszą propozycję no i bliżej domu. Rozmawiałam z nią i wiem, że się bardzo wahała, bo żal jej było nas opuszczać. Jednak z owej rozmowy dowiedziałam się jeszcze czegoś... kolega naprawdę się w niej zauroczył. Kręcił nawet z jakąś dziewczyną i ją zostawił dla niej (!) dlatego sama też stwierdziła, że dobrze dla niego, że odchodzi, że może on się w końcu ogarnie, bo w końcu do typowej młodzieży już nie należy będąc na półmetku drogi do 4 z przodu. 

Od momentu rozpoczęcia projektu musiałam zacząć chcąc czy nie bliżej współpracować z owym kolegą. Na początku były to miłe słowa - zresztą "on zawsze jest miły, chyba aż za miły i za grzeczny, materiał na męża z niego kiepski" - tak stwierdziłyśmy z moją Agusią. No ale wszystko było w normach. Zresztą każda kobieta chce aby być adorowana z każdej strony przez każdego faceta (co w większości mi się udaje ;) ). Kolega chętnie oglądał zdjęcia jakie miałam przy sobie, stwierdzał, że są one bardzo ładne (tutaj jestem nadal krytyczna dla siebie), a to, że mam dużo energii, że ładnie wyglądam, takie tam gadanie głupot. Przełom nastąpił od momentu wigilii w pracy.... od owej sukienki bardzo zalotnej o której wspomniałam wcześniej ...

Jak się dowiedziałam, następnego dnia, że ów kolega nie patrzył z zauroczeniem na jakąś tam blondynkę tylko właśnie na mnie !, że wyglądałam cudownie, ładnie. przyjęłam to do wiadomości i tyle, bo cóż mogę powiedzieć. Jednak jego adoracja się wzmożona. A ja jak to ja to olewałam. Ponadto kolega bardzo chciał odgadnąć kolor moich oczu. było, że zielone i szare jednak ja mam niebieskie ze złoto-żółtym pierścieniem wokół źrenic... gdzie tylko mój M. był w stanie to odgadnąć (nawet ex mąż nie wiedział jaki mam kolor oczu  - głupia ty... dobrze że do zostawiłaś)

W poniedziałek przed świętami dowiedziałam się, że pewna piosenka jest o mnie (tzw. "zwariowana Gocha") nie znałam słów poza tym, że "Gocha strzele focha"  na co stanowczo zaprzeczałam. Dopiero jak odnalazłam tekst piosenki to skumałam o co naprawdę chodzi. Piosenkowa Gocha olewa faceta - coś w podobnie jak i ja kolegę, jednak on-piosenkowy chce jej wytłumaczyć i przekonać że naprawdę to ona jego kocha - i tutaj zapaliła mi się lampka, ba to nie lampka to była latarnia na autostradzie.  Dotarło do mnie, że ta znajomość idzie nie w tym kierunku co powinna. 

Kulminacja zdarzeń nastąpiła jednak następnego dnia - dzień przed wigilią. Jako, że było nas niewiele, może z połowa, to postanowiliśmy się podzielić opłatkiem. Gdy B podszedł do mnie to czułam się nieswojo, a u mnie to rzadkość. A czego mi życzył? "Życzę Ci, żebyś znalazła nową miłość to znaczy mnie" - ej no zatkało mnie totalnie, oczywiście moja odpowiedź to to, że ja miłość swoją już znalazłam i innej nie potrzebuje a ten brnął. Na koniec próbował mnie pocałować gdzie robiłam dość dobre uniki, Naprawdę mnie zatkało. Przez cały dzień go unikałam. Przyznał się, że był zazdrosny jak z Michałem sobie buziaki w policzek daliśmy, ale kurna policzek a usta? 

Wkurzył mnie totalnie. Ale do już dobrze palącego się ognia dolał jeszcze benzyny. na sam koniec dał mi prezent w pracy w podłużnym opakowaniu, gdzie siedziałam z koleżanką i robiłyśmy raport dla dyrektorstwa. I tutaj przegiął dopiero na maxa. Nie dość, że podrzucił mi go jak jakiś małolat to dał to w pracy, gdzie mamy etykę i nie możemy prezentów przyjmować powyżej jakiejś tam kwoty. No i się zmył, a ja prezent zaniosłam z powrotem na jego biurko. 

Zanim wróciłam do domu to zadzwoniłam do Mojego Paskudnego, dowiedział się o tej sprawie. Z jednej strony był wkurzony i powiedział wprost, że chyba będzie musiał z nim pogadać, jednak z drugiej stwierdził, że mu go żal, że się zakochał i na duży problem. No a z głównym problemem zostałam ja sama. Dobrze, że przez święta ochłonęłam, w poniedziałek unikałam jego, nie chciałam mieć nic wspólnego, żadne tematy osobiste, wyłącznie służbowe. We wtorek jako, że musiałam zanieść do podpisu dla dyrektora nadgodziny to poprosiłam go o wykaz....

... no i zapytał czy się a niego obraziłam. Jak w wieku prawie 30 lat można się obrażać, po prostu wkurzył mnie i tyle. Za co on stwierdził, że wie że przegiął, że nie powinien, że zachował się jak małolat ble ble ble.... chciał mi dać na przeprosiny prezent - ten z wigilii ale nie chciałam, niech da go komuś innemu - to się dowiedziałam, że był wyłącznie dla mnie. 

No i teraz pytanie zagadka, kto naważył więcej piwa ja czy on? od momentu kiedy mnie przeprosił w pracy nie byłam, jednak w środę w niej się stawię i na dzień dobry mamy razem spotkanie... 4 godzinne... mam mieszane uczucia jak mam go traktować. Sami podśmiewaliśmy się z mojej poprzedniczki (chociaż jej mąż o niczym nie wiedział) a teraz ja sama zostałam z problemem. 

Chyba powinnam wszystko jeszcze raz przemyśleć jak to było od początku to książkę bym napisała i trochę kasy przy okazji zarobiła :P Ale na serio to mam z tym człowiekiem mętlik w głowie... se babo narobiłaś!