Niezadowolenie = zazdrość

Od pewnego czasu zaczęłam chodzić z koleżanką na zumbę. W sumie to ona mnie na nią namówiła, bo była okazja na słynnym portalu wyprzedającym takie okazje jak np wejściówki. Więc w sumie się zgodziłam, chyba przez to, że dużo czasu siedzę i w pracy i w domu, zawsze trochę ruchu się mi przyda. Ogólnie podchodzę do zajęć z luzem - pomimo, że nie znam układów, kroków, melodii, z uśmiechem - bo to gwarantuje dobrą zabawę. 

W miniony piątek wybrałyśmy się na kolejny raz - w sumie spodziewałam się, że będzie sporo dziewczyn bo to po świętach większość chce się ruszyć. Tym samym spotkałam się ze znajomą. Od samego początku usłyszałam: "o matko, dużo dzisiaj będzie bab, wszystkie przyszły po świętach.".  Już te słowa zapowiadały że chyba dobrego humoru nie ma. A raczej - ma chyba gorszy niż zwykle. Jeszcze nie widziałam jej żeby cieszyła się z czegoś, żeby była zadowolona z tego co ma, z tego co osiągnęła. Ale nie. Trzeba ponarzekać, że jest źle, niedobrze, gorzej jak u innych itd itp. Czyli prawdopodobnie jest statystycznym Polakiem który lubi sobie ponarzekać i pogadać jak to źle się żyje...

Staram się być optymistką, więc takie marudzenie nie jest w mojej naturze. Ale jak słyszę coś takiego to zastanawiam się co ludzie chcą zdziałać takim działaniem. Poza powyższym tekstem usłyszałam:

- o boże znowu te baby...

- a te to wszędzie chodzą i w pierwszych rzędach są i tylko się podwalają do instruktorów

- o matko ta baba nie normalna w dzinsach chce ćwiczyć? przecież jej się tyłek spoci

- czujesz jak śmierdzi coś? takimi sikami?

- czytałam o tamtej że chodzi codziennie, i co taka gruba jest

I wiele więcej słyszałam, ale jakoś wpuszczałam jednym uchem a wypuszczałam drugim. Jakoś nie zwracam uwagi na to jak ktoś jest ubrany czy jak się zachowuje. Każdy jest z nas specyficzny i wyraża siebie w określony przez siebie sposób. Mojej koleżance to nie pasowało. Może zazdrości? Miała chęć obgadania czegoś? Ja na pewno dobrą osobą to takich pogadanek nie jestem. 

Zanim zaczęliśmy ćwiczyć powiedziała:

- chodź bliżej, nie jesteśmy już pierwszy raz, nie chce jak ten ćwok być w ostatnim rzędzie...

no cóż. odpowiedziałam jej że mnie nie rusza w którym jestem rzędzie ale to ile będę miała miejsca dla siebie aby nikomu krzywdy nie zrobić. Te słowa jakby utwierdziły mnie w przekonaniu, że nie tylko ma sporo kompleksów ale też patrzy na to co inni o  niej powiedzą, co sądzą - więc musi być "idealna". 

Chyba w nosie mam taką idealność. Wolę być sobą na 100% i szczęśliwą niż udawać kogoś innego i tłumić wszystkie emocje w sobie. Tak czy inaczej - kobiety z zajęć dla mnie wyglądają na dość sympatyczne, pełne energii i przede wszystkim - szczęśliwe, czego brak mojej znajomej.